Er is iets veranderd in de chalet. Niet groots, niet luid, maar precies goed. Een nieuw tweepersoonsbed heeft zijn plek gevonden — stevig, uitnodigend, en gemaakt om samen in weg te zakken. Geen gescheiden matrassen, geen kieren tussen dromen. Gewoon één royaal bed, waar je met z’n tweeën in kruipt en de wereld even stilvalt.
Het houten achterbord nodigt uit tot leunen. Met een boek, een kop thee, of gewoon elkaar. Je zit er comfortabel, met uitzicht op het groen dat door de ramen lonkt. ’s Avonds hoor je misschien een uil, ’s ochtends het zachte ritselen van bladeren. En daartussen: diepe slaap, lange gesprekken, en het soort rust dat je alleen vindt als alles klopt.
De chalet was altijd al een plek voor twee. Maar nu, met dit bed, is het alsof de ruimte zelf zich een beetje dichterbij voelt. De matras is ruim en zacht, de lakens fris en licht. Je ligt er niet alleen — je deelt de stilte, de ochtendzon, de geur van dennenhout. Misschien een glimlach, misschien een droom.
Voor stellen die komen wandelen langs de uiterwaarden, fietsen naar de stilteplekken, of gewoon willen zijn — dit bed is er. Voor lange nachten en luie ochtenden. Voor samen wakker worden met het licht dat door de bomen valt. Voor een weekend waarin niets hoeft, behalve liggen, luisteren, en leven.
Kom slapen in Wageningen. Kom samen.